In de moderne maatschappij worden jongeren geconfronteerd met een overweldigende stroom van sociale prikkels en onderdrukkingen die de kern van hun bestaan lijken te beïnvloeden. Deze dualiteitscrisis van hun zijn creëert een uniek platform voor kunstzinnige expressie en een nieuwe vorm van kunst die de sporen en littekens van hun ervaringen vastlegt. Het leven van jongeren is doordrenkt van sociale media, prestatiedruk en het streven naar perfectie. Ze worden constant geconfronteerd met het idee van succes en geluk, dat vaak wordt gemeten aan de hand van uiterlijke prestaties en materiële bezittingen. Deze constante vergelijking en zelfkritiek kunnen diepe littekens achterlaten op hun emotionele welzijn.
In deze wereld van oppervlakkige perfectie ontstaat een innerlijke strijd, een dualiteit tussen wie ze zijn en wie ze denken te moeten zijn om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Deze innerlijke dualiteit wordt een bron van creatieve expressie en kunstzinnige uitingen. Jongeren vinden hun toevlucht in kunst om hun sporen en littekens vast te leggen. Ze creëren kunstwerken die hun emoties en innerlijke conflicten weerspiegelen, en ze laten zich leiden door hun diepste gevoelens. Het wordt een krachtig middel om hun stem te laten horen, om de wereld te tonen wie ze werkelijk zijn, los van de verwachtingen en oordelen.
Deze nieuwe vorm van kunst is rauw, eerlijk en authentiek. Het doorbreekt de façades van perfectie en maakt ruimte voor de echte, ongefilterde emoties. Het herinnert ons eraan dat kunst niet altijd mooi hoeft te zijn, maar dat het de kracht heeft om ons diep te raken en ons bewust te maken van de menselijke ervaring. In een wereld vol dualiteit en onderdrukking biedt kunst een bevrijding voor jongeren. Het is een uitlaatklep voor hun emoties, een manier om hun stem te laten horen en zichzelf te uiten zonder beperkingen. Het creëert een gemeenschap waarin ze zich begrepen en gewaardeerd voelen voor wie ze werkelijk zijn.
Als maatschappij moeten we deze nieuwe vorm van kunst omarmen en jongeren aanmoedigen om hun sporen en littekens te delen. Het is een kans om een dieper begrip te krijgen van de complexiteit van hun belevingswereld en om empathie en solidariteit te tonen. Laten we jongeren aanmoedigen om kunst te gebruiken als een krachtig instrument voor zelfexpressie en zelfontdekking. Laten we ruimte creëren voor hun unieke stemmen en hen ondersteunen bij het vinden van hun eigen pad in deze wereld van dualiteit. Zo kunnen we een maatschappij creëren waarin kunst een bron van genezing en verandering wordt, en waarin de sporen en littekens van jongeren worden omgezet in een krachtige boodschap van hoop en veerkracht.
© ‘RESPONSUM, het antwoord maakt het werk’
